Pradeep heeft ICT gestudeerd en is gesponsord door begunstigers via Madat. We hebben hem tijdens ons bezoek in nov. 2019 gevraagd naar zijn motivatie voor de studie, zijn ervaringen met de studie en zijn kansen op de arbeidsmarkt. Hij heeft tevens een bijdrage voor onze blog geschreven, de volgende tekst is een mix van beide.

De ICT-studie van Pradeep was 4 jaar. Hij begon met 48 medestudenten, 45 daarvan zijn gelijk met hem afgestudeerd. Ik was zeer verbaasd daarover en vroeg hem hoe het kon dat dat aantal zo hoog was. Hij zei dat iedereen super gemotiveerd was en dat dit hun enige kans was om dat wat ze wilden ook te bereiken. Hij schrijft:
I had so much interest and curiosity to learn, to study, to participate, to show my skills and talents. Because of this my family migrated from my beautiful village to this busiest, competitive (city) Bhaktapur, especially for my further studies. It has motivated me a lot to complete my School and High School successfully in about five years. Education was only the key to upgrade my future career. Thank you for encouraging me to study and helping me to be a professional. I am so privileged and humbled and I would like to express how my heart felt, thanks for your generosity.

Opleidingen zijn duur in Nepal en alleen de hele gegoede families kunnen dat betalen. Voor de allerbesten worden overigens ook beurzen gegeven. Mijn vraag was waarom hij deze studie heeft gekozen. Hij schrijft: 
I somehow consider myself as a fortunate person. Because I was sponsored I had this golden opportunity to learn and study computer along with its basic courses and this created a lot of eagerness to be engaged and focus something related in this field.
We live in an age where it is impossible to imagine the day to day functions of the world without the use of technology. However, as citizens of Nepal, we also have to remember that there are places in our own country where people have never seen a television, let alone a computer. It is a sad situation, I like to help raising the technology awareness of the people of our country in sectors such as education, business, finance and healthcare. Idealistic goals are hard to achieve, but it are our ideals that keep us going. IT targets on applications and is set up for all disciplines to establish a greater and desired system. I will perhaps describe me as a technology enthusiast, but IT is the fastest evolving and growing field.

Na afronding van zijn studie heeft Pradeep een vervolgstudie gedaan, samen met 5 andere studiegenoten, die hij in nov. 2019 met succes heeft afgesloten. Met deze extra studie hebben ze een internationaal geldig certificaat verkregen in de toeristenbranche. Het doel van hun studie was om, ieder vanuit zijn eigen specialisatie, samen websites te kunnen bouwen en beheren. De doelgroep zijn o.a. Nepalezen die naar het buitenland zijn gegaan en zichtbaar willen worden in de toeristische wereld.  

 Muna studeert rechten en wordt gesponsord door begunstigers via Madat. We hebben haar gevraagd naar haar motivatie voor de studie en naar de onderwerpen die op dit moment haar interesse hebben.

Muna’s interesse ligt bij het ondersteunen van mensen die slachtoffer zijn. Je zou kunnen zeggen dat ze aanklager wil worden van maatschappelijke misstanden, zoals dat het geval was bij het in brand steken van een vrouw in het Noord Indiase Lucknow op donderdag 5 december 2019. Ze wil zich in de toekomst vooral gaan richten op de rechten van vrouwen.

In haar studie heeft Muna twee onderwerpen uitgewerkt, waarover ze een blog voor ons wil maken. Haar verhaal over de acid attacks heeft ze al geschreven.

Een acid attack is het overgieten met zuur op een vrouw door meestal een man. Deze manier van aanvallen op vrouwen door boze en agressieve mannen is overgewaaid uit India naar Nepal. Muna schrijft: Simply, acid attack means throwing acid (or corrosive substances) on the face and the body parts of women. An acid attack is a crime. Our law provides the punishment for acid attack. If a person attacks with acid on the face then, 5 to 8 years of imprisonment and 100.000 to 500.000 fine and if the person attacks with acid on the body parts then 3 to 5 years’ imprisonment and 50.000 to 300.000 fine. Here fine goes to the victims, if not sufficient then court should provide it. 100.000 roepies is the equivalent of 800 euro.

Door Nepalezen wordt acid attack unaniem veroordeeld, maar in de bestrijding ervan is nog veel te verbeteren, vertelt Muna. Muna heeft diverse voorbeelden van recente gebeurtenissen. Ze schrijft: Acid attack has become an easy way for young kids for taking revenge as revenge for refusal of sexual advances, proposal of marriage and demands of dowry. Acid attack is a threat to society which destroy the life and gives psychological as well as physical defeat to victims. This increases fear for a female. This increasing problem needs solution. As for decreasing acid attack I believe to stop the easily supply of acid to everyone. Provision given by law should be effectively followed. The financial support which is given by court, is provided now only after the final verdict. So it is a problem for many victims getting treatment, due to lack of finance. So, in the cases regarding acid attack, verdict should be given fast. Victims should get the required financial support and compensation when they need it, quick.

Het moeder en kind hospitaal heeft de laatste jaren een flinke groei doorgemaakt.  Nieuw is dat de kosten op dit ogenblik voor 80% worden gedekt uit de inkomsten van particuliere patiënten, met name door de afdeling pediatrie. Er zijn zeven intensive care units voor pasgeborenen, die continu bemenst zijn. Bij veel ziekenhuizen en zelfs bij particuliere ziekenhuizen is dat niet het geval en worden deze patiënten doorverwezen in tijden dat het ziekenhuis gesloten is. Patiënten vanuit Kathmandu, maar ook van elders, komen nu naar Bhaktapur toe. Men wil binnenkort uitbreiden tot tien van deze units, maar daar is wel een flinke investering voor nodig. De  staf van  het SMH telt nu 185 mensen (24-uurs service).

 

Door de wettelijk voorgeschreven salarisverhogingen, de minimumsalarissen zijn wel met 40% gestegen, kunnen nog niet alle kosten worden gedekt door de inkomsten van particuliere patiënten en is er nog hulp van buitenaf nodig. Nog steeds zijn de kosten voor moeder en kind van weinig draagkrachtige families heel laag.

In nov. 2019 heeft Pauli, samen met Rob en projectleider Kanchha Lama de school in Parchyang bezocht. Ook het tweede schoolgebouw, deze  met zes lokalen was nu gereed. Alleen moest er nog worden geschilderd. Ter viering hiervan werden we tijdens ons bezoek bedankt met een show die speciaal voor ons was ingestudeerd door de leerlingen die op de net opgerichte scoutinggroep zaten. En natuurlijk werden wij door de kinderen en de leraren geheel behangen met bloemenmala’s van afrikaantjes en boeddhistische kata’s, zodanig dat we er bijna niet meer bovenuit konden kijken.

Het lerarenteam heeft een wensenlijst opgesteld voor de verdere ontwikkeling van de school. Er gaan 345 kinderen naar school. Ze hebben naast een aantal kleine wensen ook nog twee grote, nl. nog een schoolgebouw met 5 lokalen, waarin ze o.a. ook een bibliotheek willen inrichten en computers. Hun theoretische computerlessen in klas 6, 7 en 8 leveren zonder computers een wel heel beperkt resultaat op. Madat zal niet aan een derde gebouw beginnen, maar door ons netwerk hebben we het schoolhoofd in contact kunnen brengen met het districtshoofd. Het zou heel mooi zijn als via dit contact nog een extra schoolgebouw, die echt nodig is, gebouwd zou kunnen gaan worden. Wij hebben al gezien dat het schoolhoofd, de zeer energieke vrouw Subhadra Lama, zich hier helemaal voor gaat inzetten.

Madat wil ervoor gaan zorgen dat er een lokaal ingericht wordt met een vijftiental computers. Dit is belangrijk voor hun, om geen achterstand te hebben als ze na de tiende klas verder willen gaan    studeren in steden als Trisuli en Kathmandu. We hebben onze steun hiervoor al kunnen toezeggen dankzij de bijdragen van twee wereldwinkels.

  In november hebben we weer een aantal scholen kunnen bezoeken. Rob Gerritsen is voor ons naar Purseray Dhada en Chauky Dhada gegaan, heeft met lerarenteams gesproken en de nodige foto’s gemaakt.

Purseray Dhada heeft een enthousiast team en de hoofdonderwijzer Surendra heeft zich helemaal ingezet voor de school. Doordat Madat een school met drie lokalen had gebouwd en er een enthousiast lerarenteam was, is het district over de streep getrokken en is er nog een school met drie lokalen gebouwd.  De door ons gebouwde school had door de aardbeving veel schade opgelopen, de nieuwe school die door de regering gebouwd was, had geen schade, zodat na de aardbeving  de school zelf drie noodlokalen heeft neer gezet. De noodlokalen bestonden uit bomen uit het bos met een zijl er over. In oktober 2019 was er een tweede schoolgebouw gereed en geverfd. Ook dit gebouw is door het district betaald.

Van onze gebouwen is nu dus niets meer terug te vinden, alleen de kasten en de boeken voor de bibliotheek zijn er nog. De school heeft 91 leerlingen en vijf leraren waarvan er twee via Madat betaald worden.