Oprichter en Directeur van Siddhi Memorial Hospital schreef onderstaande brief voor de blog van onze website, als mogelijkheid om zijn dank te tonen voor de hulp die hij via Madat heeft ontvangen voor de waterschade aan het ziekenhuis.

Namasté,
It is said that connections between us are  destined either by unseen forces or through the cosmic wavelength power. So is the case with Siddhi Memorial and Stichting Madat Nepal team from The Netherlands, particularly Hemmy Clevis,  Pauli Gerritsen and Klaas de Vries, whom we met in 1993 at Siddhi Clinic, which was established in memory of our late son, Siddhi Sundar Dhaubhadel. They were the Clinic’s first contributors, and our journey of cooperation together has brought us to the present. Our vision, mission and goals in serving the needy people of Nepal are very much alike.

We’re very proud to have friends and supporters like MADAT Nepal. Their continuous support has been especially important in the education of healthcare professionals;  as we confronted the medical emergencies resulting from the devastating 2015 earthquakes; and as we experienced huge flood damage to the premises of both the Siddhi Memorial Hospital and Siddhi Shaligram Senior Citizens’ Home in  2015 and 2018.  

We’re beholden to all the friends and supporters of Madat Nepal for their generosity shown towards our foundation. Equally, we are grateful to all the friends and supporters  from different parts of The Netherlands who had made financial contributions for the growth and development of SMF. We’re hopeful to have such support in future from the people of The Netherlands for Humanitarian Service. 

Please log on to our website to know bit more about us – www.smf.org.np

Shyam Sundar Dhaubhadel,
Founder President,
Siddhi Memorial Foundation
Bhaktapur, Nepal

De inkomsten van de school bedroegen in 2018 71.000 Rps (555 euro) per maand, verkregen door ouderbijdragen van 105 leerlingen. De kosten van het lerarenteam bedroegen 83.000 rps (650 euro). Deze bedragen zijn exclusief de bijdragen ze van ons ontvangen voor een leraar en het hoofd van de school. De school in Daduwa is een particuliere school en daarom is er geen bijdrage van de regering. 
Van zes kinderen sponsoren wij het schoolgeld  (ca 500 euro).

Op dit moment zijn er vijf leergangen en twee kleuterklasjes. Hierna moeten de kinderen naar een regeringsschool waar een deel kan instappen in klas 7 en sommigen zelfs in klas 8. Dat geeft de kwaliteit aan van het onderwijs op deze school. Op deze school wordt ook veel aandacht aan expressie en cultuur besteed, we hebben daarom ook een podium voor hen gesponsord. Waar druk gebruik van wordt gemaakt, zie foto’s.

Sinds de verkiezingen van twee jaar geleden zijn veel bevoegdheden overgeheveld van de centrale regering naar lagere overheden zoals het district en de gemeenten. Ook op het gebied van onderwijs. Scholen kunnen nu uitbreiden tot en met klas acht, zonder veel overheidsgedoe. Daduwa wil heel graag een zesde klas erbij. Maar dat betekent een leraar extra, terwijl daar onvoldoende bijdragen van de ouders tegenover zullen staan. Het is een gebied waar veel echt arme gezinnen wonen, die behoren tot de Dalit (bevolkingsgroep). Vandaar ook dat we zes leerlingen sponsoren.

Voor nieuwe uitgaven is de school afhankelijk van externe bijdragen, dus van Madat Nepal. We zijn nu aan het afwegen of we nog moeten doorgaan met het sponsoren van de twee leraren, of dat we zelfs nog gaan uitbreiden tot sponsoring van een derde leraar. 

Pauli en Hemmy zijn op bezoek geweest op het dagopvangcentrum voor meervoudig gehandicapte kinderen. De nieuwe eerste verdieping is er wel, maar ze zijn nog bezig met de afwerking (zie foto, waarop vlnr. Chaudamani, bestuurslid CBR en Hemmy). We vroegen ons natuurlijk af waarom het niet helemaal klaar was, zoals gepland. De reden is duidelijk, na de aardbeving wordt overal gebouwd, waardoor het moeilijk is om aan gespecialiseerde werklui te komen. Ramen, deuren en een houten vloer er in en een laatste verflaag er op en het is klaar.
Het bestelde schuiframen en –deuren zijn allemaal prefab, om zo min mogelijk ruimteverlies te hebben. De houten vloeren van laminaat zijn snel gelegd. In de komende weken zal de inrichting plaats vinden.

Op de eerste verdieping zijn dan drie kamers, een toilet/doucheruimte en het kantoor. Kinderen die de trap kunnen nemen, krijgen straks boven les en begeleiding. De andere kinderen blijven op de begane grond. Als alles klaar is zijn daar dan een grote kamer, een kleine stiltekamer, twee toilet/doucheruimtes en de keuken en opslag. Overal kan toezicht worden gehouden dankzij de vrijwilligers.

Bij het bezoek is opgevallen hoe toegewijd de staf is en hoe enthousiast de kinderen.

Waar is Anil Sainju terecht gekomen na zijn opleiding, die door Madat gesponsord is?

Anil is nu 24 jaar, hij is de zoon van de schoonmaakster van een hotel, heeft al lang geen vader meer en hij loopt moeilijk als gevolg van polio. Zijn opleiding tot en met klas 10 is gesponsord door iemand uit België. Madat heeft  zijn vervolgopleiding gesponsord, klas 11 en 12 en zijn bachelor opleiding in algemeen management.
Tijdens zijn opleiding had hij werk al gevonden in een brillenwinkel in Bhaktapur. Hij werkt daar nu nog, maar alleen in de avonduren. Overdag werkt hij bij een opticien die verbonden is aan een ooghospitaal ca. 8 km van Bhaktapur. Hij gaat elke dag op en neer met een brommer die hij heeft aangeschaft (op afbetaling). Hij verdient daar 13.000 rps (ca 100 euro) per maand en voor de avonduren in Bhaktapur 5.000 rps (ca 38 euro) per maand.  Zijn moeder doet nog maar heel lichte werkzaamheden omdat ze een nierprobleem heeft. Haar medicijnen zijn duur, maar ze kunnen het wel redden.

Anil heeft nog wel een droom. Hij zou verder willen studeren als ophtalmologist (oogheelkundige), maar deze opleiding duurt drie jaar en kost 400.000 rps (ca 3100 euro). Bovendien zou hij dan in deze periode geen inkomsten hebben, waardoor de droom voorlopig een droom blijft.

Maar wat bereikt is, is al heel mooi. Van een verlegen jongen die door de polio moeilijk kon lopen, is hij nu een zelfbewuste jongeman, die bij een aan het ooghospitaal van Patan gelieerde opticien werkt en daar brillen op sterkte maakt.

Na de overstroming is ruim 12000 euro gedoneerd om te helpen de schade te herstellen. Hulp is binnengekomen van velen van onze begunstigers, maar ook van vele wereldwinkels. We kunnen iedereen via deze weg bedanken omdat door de nieuwe bescherming persoonsgegevens we bij veel overboekingen alleen maar bv. ‘wereldwinkel’ zien staan en de gever dus anoniem blijft.

Over drie weken brengen Pauli en Hemmy een bezoek aan Nepal en een van de eerste activiteiten zal een bezoek aan het Siddhi Memorial Hospitaal zijn. Daarnaast zijn we natuurlijk benieuwd naar de mogelijke oplevering van de uitbouw van het dagverblijf voor de meervoudig gehandicapte kinderen in Bhaktapur. We zullen eind november daar dan ook bericht van geven.