Op dit moment, tweede week september, is er weer een lockdown in Nepal. Het ging even goed, maar werkloze Nepalezen die terugkeren vanuit India nemen te vaak het virus mee. De lockdown is streng. Men mag slechts twee uur in de ochtend boodschappen doen. Als blijkt dat er een gezin met Corona besmet is, dan wordt door de autoriteiten het huis afgesloten.

De meervoudig gehandicapte kinderen blijven thuis onder omstandigheden die voor een aantal erg moeilijk is. We hebben als Madat reeds tweemaal een bedrag van ca 36 euro overgemaakt aan 50 gezinnen. Dat was genoeg voor het kopen van eten voor een maand. We maken nu voor de derde maal zo’n bedrag over, maar nu voor 60 gezinnen. Bovendien maken we een bedrag over voor een soort verzekeringspolis voor de medewerkers van het dagopvangcentrum. Voor een totaal bedrag van 400 euro krijgen alle 23 werknemers een verzekering die ook geldt voor hun partners en maximaal twee kinderen. Worden ze besmet en volgt er een ziekenhuisopname dan vergoedt de verzekering aan ziektekosten maximaal 715 euro per persoon van dat gezin.

Het bestuur van het dagopvangcentrum heeft ons gevraagd om deze verzekering te vergoeden. Omdat de kinderen niet naar het dagopvangcentrum kunnen komen, gaan de medewerkers namelijk naar de gezinnen om hen te ondersteunen met medicijnen, ontsmettingsmiddelen en advies. Zo steken zij deze gezinnen een hart onder de riem. Het contact met de kinderen is ook belangrijk, want ze missen de dagopvang heel erg. Thuis zitten ze opgesloten, moeten vaak stil zijn voor de buren en ze kunnen niet zichzelf zijn zoals in de opvang.

Wij als Madat Nepal, vinden dat we hen moeten steunen. Zij behoren tot degenen die onze hulp het meest nodig hebben op dit moment.

Wij kregen van het Siddhi Memorial hospital uit Bhaktapur het een leuk filpje toegestuurd. Voor wie het kent, het filmpje is ook opgenomen op het terrein van het ziekenhuis. Zie hier hoe nepalezen corona ervaren: https://www.facebook.com/SMFNepal/videos/2936476449793083/ .

Op 9 mei is de lockdown in Nepal met tien dagen verlengd. Niemand mag het huis uit, behalve gedurende twee uur in de morgen om de noodzakelijke boodschappen te doen. Alles ligt plat. Aan het begin van de lockdown zijn op aanraden van de regering tienduizenden Nepalezen terug gegaan vanuit Kathmandu naar hun geboortedorp op het platteland. Dat was een ware exodus. Nu geldt er een reisverbod, dus ook niemand kan meer terugkeren naar Kathmandu. De lockdown wordt strikt nageleefd.

De regering weet dat bij een echte uitbraak het gezondheidssysteem in Nepal het niet aankan. Er zijn gewoonweg niet genoeg IC-bedden. Er wordt heel goede voorlichting gegeven over hoe men besmetting kan voorkomen. Voorafgaand aan de lockdown heeft het dagcentrum voor de opvang van meervoudig gehandicapte kinderen de ouders uitgebreid voorlichting gegeven hoe ze hun kinderen in deze corona periode thuis het beste kunnen beschermen.

In Nepal geldt voor bijna iedereen dat als er geen werk is, er ook geen inkomen is. Er is dan geen geld om de huur te betalen en geen geld om boodschappen te doen voor de maaltijd. Er wordt bovendien maar mondjesmaat voedsel aangevoerd. Corona zorgt er dus ineens voor dat heel veel mensen nu gewoonweg honger lijden.
Madat Nepal kreeg uit verschillende bronnen signalen dat er door verschillende organisaties voedselpakketten uitgedeeld worden. Het gaat om honderdduizenden gezinnen in nood. De Nepalese regering is op dit moment niet bij machte iets te doen.
Wij hebben twee dagen geleden gelden naar Nepal overgemaakt om de 50 gezinnen van de meervoudig gehandicapte kinderen te ondersteunen met een bedrag van 5000 roepies (37 euro), genoeg om een maand van te leven. Dit doen we op verzoek van het dagcentrum, dat heeft aangegeven dat de ouders van de meervoudig gehandicapte kinderen echt in nood zijn. En indien nodig doen we het hierna nog een keer.

Moona studeert rechten aan de Universiteit in Kathmandu, met ondersteuning van Madat. Moona wil zich vooral gaan richten op het helpen van sociaal kansarme groepen. In haar studie heeft ze zich o.a. verdiept in kinderarbeid in de steenfabrieken in de Kathmanduvallei en daar heeft ze nu haar tweede blog voor Madat over geschreven.

Komt kinderarbeid eigenlijk nog wel voor in Nepal? Moona schrijft:
According to the data, in Bhaktapur brick kilns, altogether 1550 children work and in Kathmandu brick kilns altogether 740 children work. According to a participatory evidence- based action research conducted by child protection center and the institute of human rights communication, 49 brick kilns from the 64 have employed children as child labor. 15 brick kilns are declared as child labor free zone.

Wat zijn de redenen waarom kinderen in steenfabrieken werken? Moona schrijft:
The common answer is poverty but it is not only the reason. Push factors are:

Lack of access in education
Tendency of school dropout
Neglect/ family quarrel
Unemployment and poverty of parents
Social discrimination
Inequality of opportunities in city and village

Pull factors are:
Cheap labor
The belief of owners that children may not go for strike and raise their voice
Irresponsibility and lack of effectiveness of concerned monitoring bodies of government

Hoe komen kinderen terecht in de steenfabrieken? Moona schrijft:
The children are generally hired through the naikes (the mediator). The naikes work is to make sure the availability of worker and lead them while working in the kiln. Also brick kiln owners contact laborers, who work in the kiln on daily basis (coal crushing, wood cutting and wall maintaining). The children who accompany their parents can work there also. But we can also find some child care center established by brick kiln owners. Some children are found with their parents seasonally working at brick kilns, where wages are paid not on daily basis but on the pieces.

Wat zijn de risico’s voor de kinderen? Moona schrijft:
According to the data provided by metropolitan police range Bhaktapur, 12 children drowned in the pits dug at brick kilns in last two decades.

Wat zijn de mogelijkheden om deze kinderarbeid te voorkomen? Moona schrijft:
The presence of children in brick factories with ability to support parents staying without work is almost impossible. Families often have a share of children sweat and toil. Not all the children but many children who are not enrolled in education, work at the brick kiln in the name of helping hand. The child engaged in work hoping to earn more money by making more bricks as the amount will be given as per piece of brick.  The main cause of children working is due to poverty. Hence, it is very difficult to eradicate totally the child working at brick kilns or any other places.

But it is possible. Better slow than never.

Als een vorm van therapie hebben de jongens de afgelopen jaren les gekregen in het schilderen met acryl. Ondanks hun handicap waren de Nepalese taferelen bijzonder goed gelukt. Van de groep van acht jongens leven er nu nog maar drie en ook deze kunnen op dit moment helaas niet meer schilderen, omdat hun spieren dat niet meer toelaten.

Afgelopen jaar hebben we de schilderingen opnieuw onder de aandacht gebracht via de website. Dankzij een verkoopactie van de wereldwinkel Zierikzee en de aankoop van enkele schilderingen door een van onze begunstigers, konden we het centrum afgelopen november 350 euro overhandigen.

De jongens zijn trouwens afgelopen jaar met begeleiders vijf dagen naar Thailand geweest. Verschillende sponsoren hebben de hiervoor benodigde gelden bijeen gebracht om de jongens een laatste onvergetelijke reis te bezorgen. We blijven het centrum steunen, maar vrezen dat dit niet heel erg lang meer zal zijn.