In Nepal is er een ontwikkeling die je niet meteen zou verwachten. We komen daarmee in aanraking, omdat in Bhaktapur binnen honderd meter vanaf ons appartement al weer een paar jaar geleden een koffie (Barista) bar is geopend en omdat op de binnenplaats van ons hotel nog een tweede Barista bar is gekomen, die nu nog alleen voor trainingen in gebruik is. We hebben nu meestal eerst een ontbijt in ons vertrouwde Shiva Guest House en gaan vervolgens een espresso machiato drinken in Beans, de Barista bar. Ja heus, het is echt genieten.

Waarom een speciale koffiebar voor trainingen, zo vroegen wij ons af. Het blijkt dat jongeren Barista trainingen volgen als ze al een studie visum hebben voor Australië.  Aan het eind van de training krijgen een officieel certificaat, waarmee ze vervolgens naast hun studie in Australië werk kunnen zoeken in een Barista bar. We hebben in november een achttal studenten ontmoet die in Brisbane gaan studeren. Ze volgen de training zeer enthousiast en verwachten -net als hun voorgangers- op deze manier straks werk te vinden om hun studie te bekostigen.

Vanuit de dagopvang kwam de wens om te kijken of een deel van de meervoudig gehandicapte kinderen speciale trainingen zouden kunnen krijgen om hun -zoals dat heet- sensomotorische vaardigheden te ontwikkelen. Direct moesten we denken aan ‘onze’ pottenbakker Haribol. Hij had eerder al een langdurige opleiding pottenbakken voor doofstommen georganiseerd en had daarvoor de doofstommentaal geleerd. Haribol was gelijk bereid een proef training te organiseren.

Besloten werd om de  proef te laten plaatsvinden gedurende ons verblijf in Nepal. Op een vrijdag kwamen negen kinderen met de door ons gefinancierde bus naar de werkplaats van Haribol. Ze werden begeleid door twee vaste krachten en de helper bij het transport.

Haribol zette de kinderen gelijk aan het werk met klei en mallen zodat ze daarmee verschillende figuren konden maken. Haribol werd geholpen door zijn vrouw en één van zijn medewerksters. De kinderen werden vooral gestimuleerd om met twee handen te werken.

Ze waren enthousiast, vooral toen hun eindproducten uit de mal kwamen. Ze mochten daarna eigen vormen maken en een aantal van hen werd ook begeleid op de draaischijf om een eenvoudig kommetje te maken. De begeleiders waren ook enthousiast, omdat de kinderen de tijd van hun leven hadden. Haribol bleek een natuurtalent in het op maat omgaan met de handicap van elk kind.

Gelukkig hoeft het niet bij deze ene keer te blijven. We hebben op 3 december, Wereld Gehandicapten Dag 2018, de toezegging van een sponsor gekregen, dat deze training van de kinderen voor twee jaar door hun gefinancierd zou kunnen gaan worden!
Zie ook www.madatnepal.nl/wensen/

 

 

 

 

 

Waar zijn Rangita Raya en Pancha Maya Tamang na hun opleiding, die gesponsord werd door Madat Nepal, terecht gekomen?
Na het behalen van hun diploma na de tiende klas konden deze twee studentes uit Mechchhe Pauwa een opleiding volgen als vroedvrouw (Auxiliar Nurse Midwife (ANM)) en verpleegkundige (Community Medical Assistant (CMA)). Zij hadden het toelatingsexamen gehaald, de drie anderen niet. Ze hebben een anderhalf jaar durende opleiding gevolgd op een instituut in Banepa. Rangita Raya kon direct aan de slag in de health post in Mechchhe Pauwa, waar ze vandaan kwam en Pancha Maya Tamang vond direct werk in het Scheer Memorial Hospital in Banepa. Ze heeft in deze plaats bovendien een bijbaantje in een apotheek die gerund wordt door twee artsen. Door deze basisopleiding hebben ze nu een gegarandeerd inkomen en kunnen zich vandaar uit verder ontwikkelen als ze dat willen.

In april 2018 zijn twee nieuwe meisjes gestart op de opleiding, Sukatara Dong Tamang als CMA en Sojina Tamang als ANM. Over 1 à 2 jaar willen we weer bloggen over hoe het deze twee jonge dames is vergaan. We hebben het schoolbestuur in Mechchhe Pauwa toegezegd, dat we voor 2019 en voor 2020 elk twee opleidingen gaan financieren. Het zijn investeringen in opleidingen van mensen die daardoor een positieve invloed kunnen gaan hebben op hun omgeving. (Op de foto staan de leerlingen tussen de hoofdleraren van de school en de nieuwe opleiding)

 

 

Oprichter en Directeur van Siddhi Memorial Hospital schreef onderstaande brief voor de blog van onze website, als mogelijkheid om zijn dank te tonen voor de hulp die hij via Madat heeft ontvangen voor de waterschade aan het ziekenhuis.

Namasté,
It is said that connections between us are  destined either by unseen forces or through the cosmic wavelength power. So is the case with Siddhi Memorial and Stichting Madat Nepal team from The Netherlands, particularly Hemmy Clevis,  Pauli Gerritsen and Klaas de Vries, whom we met in 1993 at Siddhi Clinic, which was established in memory of our late son, Siddhi Sundar Dhaubhadel. They were the Clinic’s first contributors, and our journey of cooperation together has brought us to the present. Our vision, mission and goals in serving the needy people of Nepal are very much alike.

We’re very proud to have friends and supporters like MADAT Nepal. Their continuous support has been especially important in the education of healthcare professionals;  as we confronted the medical emergencies resulting from the devastating 2015 earthquakes; and as we experienced huge flood damage to the premises of both the Siddhi Memorial Hospital and Siddhi Shaligram Senior Citizens’ Home in  2015 and 2018.  

We’re beholden to all the friends and supporters of Madat Nepal for their generosity shown towards our foundation. Equally, we are grateful to all the friends and supporters  from different parts of The Netherlands who had made financial contributions for the growth and development of SMF. We’re hopeful to have such support in future from the people of The Netherlands for Humanitarian Service. 

Please log on to our website to know bit more about us – www.smf.org.np

Shyam Sundar Dhaubhadel,
Founder President,
Siddhi Memorial Foundation
Bhaktapur, Nepal

De inkomsten van de school bedroegen in 2018 71.000 Rps (555 euro) per maand, verkregen door ouderbijdragen van 105 leerlingen. De kosten van het lerarenteam bedroegen 83.000 rps (650 euro). Deze bedragen zijn exclusief de bijdragen ze van ons ontvangen voor een leraar en het hoofd van de school. De school in Daduwa is een particuliere school en daarom is er geen bijdrage van de regering. 
Van zes kinderen sponsoren wij het schoolgeld  (ca 500 euro).

Op dit moment zijn er vijf leergangen en twee kleuterklasjes. Hierna moeten de kinderen naar een regeringsschool waar een deel kan instappen in klas 7 en sommigen zelfs in klas 8. Dat geeft de kwaliteit aan van het onderwijs op deze school. Op deze school wordt ook veel aandacht aan expressie en cultuur besteed, we hebben daarom ook een podium voor hen gesponsord. Waar druk gebruik van wordt gemaakt, zie foto’s.

Sinds de verkiezingen van twee jaar geleden zijn veel bevoegdheden overgeheveld van de centrale regering naar lagere overheden zoals het district en de gemeenten. Ook op het gebied van onderwijs. Scholen kunnen nu uitbreiden tot en met klas acht, zonder veel overheidsgedoe. Daduwa wil heel graag een zesde klas erbij. Maar dat betekent een leraar extra, terwijl daar onvoldoende bijdragen van de ouders tegenover zullen staan. Het is een gebied waar veel echt arme gezinnen wonen, die behoren tot de Dalit (bevolkingsgroep). Vandaar ook dat we zes leerlingen sponsoren.

Voor nieuwe uitgaven is de school afhankelijk van externe bijdragen, dus van Madat Nepal. We zijn nu aan het afwegen of we nog moeten doorgaan met het sponsoren van de twee leraren, of dat we zelfs nog gaan uitbreiden tot sponsoring van een derde leraar.